project :
heartparade
style :
art paint
creator :
giovanni dalessi
Kunstenaar van het jaar 2013. Zijn betekenisvolle werken zijn geliefd bij een groot publiek. Doordat hij binnen aloude thema’s als portret, stilleven en landschap zijn eigen persoonlijke stempel weet te drukken onderscheidt hij zich. De ongedefinieerde ruimtelijkheid, de afsnijding van zijn taferelen en bovenal het perspectief, maken de schilderijen van Dalessi sterk en boeiend. Overbodige, voor hem storende details, laat hij weg. In een ondiepe, bijna onduidelijke coulisse, geeft hij zijn voorstelling weer. Hij speelt met het platte vlak, waarbij er nauwelijks sprake is van hiërarchie tussen voor- en achtergrond. Het gevolg is dat zijn figuren en taferelen een zeer sterke expressieve kracht hebben. Als beschouwer heb je slechts een focus op het afgebeelde en wordt je door niets van het hoofdthema afgeleid.
shape :
your heart
DALESSI
Beeldende kunst is een vorm van communicatie en zou vooral, zoals het woord al aangeeft, via het beeld moeten communiceren.
Dat dit lang niet altijd het geval is weten we natuurlijk al heel lang. In mijn academietijd werd er al vaak en veel over gediscussieerd; “Kunst met een A4tje” noemden we het. Refererend aan de stapels A4tjes die bij de ingang van museumzalen netjes in een speciaal daarvoor ontworpen plexiglazen bakje stonden.
Op deze velletjes stond een tekst die altijd precies op het A4tje paste en waar een poging werd ondernomen om het tentoongestelde werk in zeer wollig taalgebruik voor de argeloze toeschouwer te duiden. Bijna altijd waren er na het lezen meer vragen bijgekomen dan beantwoord.
Ik heb het stellige idee dat hier een verwoede poging werd ondernomen om het werk, bij gebrek aan het eigen vermogen tot beeldend communiceren, van inhoud en lading te voorzien. Alle zaken waar de schrijver van dit A4tje zelf tegen aan liep – en dat waren er volgens mij behoorlijk wat – werden weggewerkt met de zin “…en daarbij schuwt de kunstenaar het experiment niet!”
Kunstenaars zouden op zoek moeten gaan naar manieren om dat wat ze verbeelden op een heldere manier te verwoorden. Of veel beter nog, dat wat je wil verwoorden op een heldere manier leren verbeelden.
Drie jaar geleden ben ik een blog begonnen met de naam ‘work in progress’. Hier deel ik de werkstadia van mijn schilderijen met de bezoekers van mijn blog.
Ik laat mijn werk zien, niet achteraf, terugkijkend op een schilderij dat inmiddels tot een goed einde is gekomen, maar tijdens het ontstaansproces. Vanaf de eerste opzet op het doek. Als ik zelf nog niet weet hoe het er uiteindelijk uit zal gaan zien deel ik de stappen, de overwegingen, veranderingen en de twijfels.
Een kunstenaar moet durven het achterste van zijn of haar tong te laten zien. Als het goed is, is er niets te verbergen, ook niet tijdens het ontstaan en de uitwerking van een werk. Wat is er mooier dan dit alles met de toeschouwer te delen? Via de taal van het beeld graag. Is die helder, dan zijn er verder weinig woorden nodig.
[bron: https://sargasso.nl/kunst-op-zondag-giovanni-dalessi/]
